Hollywood Revives Classic Monster: Wolfman Returns

Dracula. Het Frankenstein -monster. De onzichtbare man. De mummie. En natuurlijk de wolfman. Deze klassieke monsters zijn gedurende tientallen jaren geëvolueerd en aangepast, waardoor enkelvoudige interpretaties worden overstijgt en het publiek in generaties lang angstaanjagen. We hebben onlangs een nieuwe Dracula gezien in de Nosferatu van Robert Eggers, Guillermo del Toro is het maken van een verse Frankenstein, en nu biedt schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn visie op de Wolf Man.

Maar hoe maakt een filmmaker als Whannell een modern publiek contact met nog een weerwolffilm, met name een gecentreerde op The Wolf Man? Hoe maken een van deze filmmakers, zoals Whannell opmerken, deze klassieke monsters beangstigend en resoneren met hedendaagse kijkers?

Verzamel je fakkels, bereid je wolfsbane voor, scherpen je inzet - en schek je vermogen aan om de metaforische diepten van monsterverhalen te interpreteren - omdat we met Whannell met Whannell spraken over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn aanpak om geliefde wezens als de wolfman in 2025 te revitaliseren, en waarom je er moet omgaan.