"Assassin's Creed 2 en 3: The Peak of Series Writing"

Een van de meest memorabele momenten in de gehele Assassin's Creed -serie vindt vroeg in Assassin's Creed 3 plaats, terwijl Haytham Kenway zijn team in de nieuwe wereld verzamelt. Aanvankelijk worden spelers ertoe gebracht te geloven dat dit collega -moordenaars zijn, gezien het gebruik door Haytham van een verborgen mes en zijn charismatische houding die doet denken aan Ezio Auditore uit eerdere wedstrijden. Tot nu toe speelt Haytham de rol van een held, die indianen bevrijden en Britse Redcoats confronteren. De openbaring komt echter wanneer hij de uitdrukking uitgesproken: "Moge de vader van begrip ons begeleiden", signalerend aan spelers dat ze de Tempeliers hebben gevolgd, de gezworen vijanden van de Assassins.

Deze wending is een voorbeeld van het toppunt van het verhalen van Assassin's Creed's verhalen. De originele game introduceerde een dwingend concept - schokkende en vermoordende doelen - maar ontbrak diepte in karakterontwikkeling voor zowel protagonist Altaïr als zijn slachtoffers. Assassin's Creed 2 verbeterde dit met de iconische Ezio, maar slaagde er niet in om dezelfde diepte te geven aan zijn tegenstanders, met name Cesare Borgia in Assassin's Creed: Brotherhood . Het was met Assassin's Creed 3 , tegen de achtergrond van de Amerikaanse revolutie, dat Ubisoft echt heeft geïnvesteerd in het ontwikkelen van zowel de jagers als de gejaagde, resulterend in een naadloze verhalende stroom en een balans tussen gameplay en verhaal dat nog moet worden geëvenaard in de volgende inzendingen.

Ondanks de populariteit van het huidige RPG -tijdperk van de serie, is er een consensus onder spelers en critici dat Assassin's Creed is afgenomen. De redenen worden besproken: sommigen bekritiseren de steeds fantastische elementen, zoals vechten tegen mythologische wezens zoals Anubis en Fenrir, terwijl anderen de opname van verschillende romantische opties of het gebruik van historische figuren zoals Yasuke in Assassin's Creed Shadows in twijfel trekken. Persoonlijk geloof ik dat de achteruitgang van de serie voortkomt uit het weggaan van karaktergestuurde verhalen, nu overschaduwd door uitgestrekte Sandbox-werelden.

In de loop van de tijd heeft Assassin's Creed zijn oorspronkelijke actie-avontuurformule uitgebreid met RPG-elementen zoals dialoogbomen, op XP gebaseerde nivellering en microtransacties. Maar naarmate de games groter zijn geworden, zijn ze begonnen zich holer te voelen, niet alleen in repetitieve nevenmissies, maar ook in hun kernverhalen. Assassin's Creed Odyssey biedt bijvoorbeeld meer inhoud dan Assassin's Creed 2 , maar veel ervan voelt minder gepolijst en boeiend. De toevoeging van spelerskeuze kan onderdompeling verstoren, omdat scripts worden uitgerekt om verschillende resultaten te herbergen, waardoor de focus en de diepte van de karakterontwikkeling in eerdere, meer lineaire spellen worden verdunnen.

Deze verschuiving heeft het schrijven beïnvloed, waarbij personages zich minder voelen als complexe historische figuren en meer als generieke NPC's. Het Xbox 360/PS3 -tijdperk daarentegen produceerde enkele van het beste schrijven van de serie, van Ezio's gepassioneerde toespraken tot de aangrijpende laatste woorden van Haytham tot zijn zoon, Connor:

'Denk niet dat ik van plan ben je wang te strelen en te zeggen dat ik het mis had. Ik zal niet huilen en me afvragen wat er zou kunnen zijn. Ik weet zeker dat je het begrijpt. Toch ben ik trots op je op een manier. Je hebt grote overtuiging getoond. Kracht. Moed. Alle nobele kwaliteiten. Ik had je lang geleden moeten vermoorden.'

De verhalende aanpak is ook in de loop van de tijd vereenvoudigd. Moderne spellen presenteren vaak een duidelijke morele dichotomie tussen moordenaars en Tempeliers, terwijl eerdere inzendingen, vooral Assassin's Creed 3 , deze lijnen vervaagden. Elke Tempelier Connor doodt zijn overtuigingen, met figuren als William Johnson, Thomas Hickey en Benjamin Church die de moraliteit en haalbaarheid van de zaak van de moordenaars in twijfel trekken. Haytham zelf probeert het vertrouwen van Connor in George Washington te ondermijnen, waarbij de uiteindelijke openbaring voorafschaduwde dat Washington, niet Charles Lee, het verbranden van Connor's Village bestelde. Deze dubbelzinnigheid laat spelers meer vragen dan antwoorden over, waardoor de diepte en impact van het verhaal wordt verbeterd.

Nadenkend over de geschiedenis van de serie, onderstreept de blijvende aantrekkingskracht van het nummer "Ezio's Family" van de Assassin's Creed 2- soundtrack de emotionele resonantie van die karaktergestuurde verhalen. Hoewel ik de uitgestrekte werelden en visuals van nieuwere Assassin's Creed-games waardeer, hoop ik dat de franchise kan terugkeren naar het maken van strak gebreide, karaktergerichte verhalen. In de huidige markt, gedomineerd door enorme open werelden en live service -elementen, is een dergelijke rendement echter mogelijk niet in overeenstemming met de huidige trends in de industrie.