Doom, karanlık çağlarla halo dönemine girer

Beklediğim son şey: Bana hatırlatmak için Karanlık Çağlar Halo 3'du. Yine de, ID Software'in Gotik Prequel ile yakın zamanda yapılan uygulamalı bir demo sırasında, kendimi bir cyborg ejderhasının arkasına monte edilmiş, şeytani bir savaş mavnasının yanında makineli tüfek ateşinin bir salvo'sunu serbest bıraktım. Geminin savunma kulelerini yok ettikten sonra, geminin üzerine indim ve alt güvertelerinden ücretlendirdim, tüm mürettebatı birkaç galon kırmızı eğime dönüştürdüm. Birkaç saniye sonra, Warmachine tostdu ve gövdesinden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.

Bungie'nin dönüm noktası Xbox 360 atıcısına aşina olanlar, Master Chief'in Antlaşma'nın Scarab tanklarına yönelik saldırısının şeklini anında tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı holografik kanatlı bir ejderha ve gizli uçan bir tekneye dev lazer ateşleme mekanizması için değiştirilmiş olsa da, deneyimin çekirdeği kalır: yıkıcı bir yatılı eyleme geçiş yapan bir hava saldırısı. Şaşırtıcı bir şekilde, demoda Halo'yu tekrarlayan tek an değildi. Karanlık çağların savaş çekirdeği açıkça kıyamet olsa da, kampanyanın tasarımı, ayrıntılı cutscenes ve oyun yeniliği için bir baskı ile karakterize edilen bir "2000'lerin sonları atıcı" spin taşıyor gibi görünüyor.

İki buçuk saat boyunca, dört kıyamet seviyesinden oynadım: Karanlık Çağlar. Sadece birincisi, kampanyanın açıcısı, Doom'un (2016) sıkı tempolu, titizlikle eşlenmiş tasarımına ve devam filmine benziyordu. Diğerleri beni muazzam bir mekanik pilotluk yaptı, yukarıda belirtilen ejderhayı uçurdu ve sırlar ve güçlü miniboslar ile noktalı geniş açık bir savaş alanını keşfetti. Bu, Doom'un geleneksel mekanik saflık arayışından, Halo'ya daha fazla benzeyen, Call of Duty ve hatta kısaca görünen senaryo setleri ve yenilik mekaniği üzerinde gelişen Nightfire gibi eski James Bond oyunlarından önemli bir ayrılmayı temsil ediyor.

Kıyamet için bu yön, özellikle dizinin bir kez ondan uzaklaştığı göz önüne alındığında büyüleyici. İptal edilen Doom 4, sadece modern askeri estetiğinde değil, aynı zamanda karakterlere, sinematik hikaye anlatımına ve senaryo olaylarına daha fazla vurgu yaparak Call of Duty'a benzeyecek. Yıllarca süren gelişimden sonra, ID Software bu fikirlerin diziye uymadığı sonucuna vardı, bunun yerine Doom'da (2016) odaklanmış yaklaşımı tercih etti. Şimdi, 2025'te bu unsurlar karanlık çağlara geri döndü.

Kampanyanın hızlı temposu, Call of Duty'nin en büyük yeniliklerini anımsatan yeni oyun fikirleri ile noktalandı. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve gece nöbetçileri-Doom Slayer'ın şövalyesi kardeşleri olan uzun, ayrıntılı bir kesimle başladı. Doom Slayer korkunç bir efsane olarak tasvir edilir; İki bacak üzerinde nükleer düzeyde bir tehdit. Bu irfan, önceki oyunların kodeks girişlerini göz ardı eden kıyamet takıntılarına aşina olsa da, derin sinematik yaklaşım Halo gibi yeni ve farklı hissediyor. Bu, UNSC Deniz Piyadelerine benzeyen çevre hakkında dağılmış NPC Gecesi nöbetçileriyle seviyelerin kendilerine uzanır. Demo ettiğim seviyelerde yanınızda savaşmasalar da, bir ordunun parçası olduğunuz için daha büyük bir duygusu var - Usta Şef gibi, büyük bir gücün yenilmez öncüsiniz.

Giriş cutscene'de önemli karakter çalışması var ve bunun GOOM'un gerçekten ihtiyaç duyduğu bir şey olup olmadığı görülüyor. Önceki Oyunların ince hikaye anlatımının bir hayranı olarak, Dark Ages'in Slayer'ın Masalını çevre tasarımı ve kodeks girişleri yoluyla anlatmaya devam etmesini, Ebedi'de görüldüğü gibi büyük açıklamalar için sinemaları ayırmaya devam etmeyi tercih ederim. Bununla birlikte, karanlık çağlardaki kesikler yerlerini bilir: bir görevi üstlenirler ve Doom'un imza yoğun akışını kesintiye uğratmazlar.

Yine de başka kesintiler var. Saf av tüfeği kesimiyle başlayan ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak cehennem şövalyelerini parlatarak sona eren açılış görevinden sonra, şeytani Kaiju'yu güreşmek için Pasifik Rim benzeri Atlan Mech'in kokpitine ittim. Bunu takiben, sibernetik bir ejderha üzerindeki gökyüzünden geçtim, savaş mavnalarını ve silah yerleştirmelerini indirdim. Bu sıkı senaryo seviyeleri, Modern Warfare'in AC-130 Gunship dizisi veya sonsuz Warfare'in dogfighting görevleri gibi Call of Duty'nin yeniliklerini anımsatan yeni oyun fikirleri ile kampanyanın hızlı bir şekilde noktasını noktalayarak önemli bir dişli kayması yaratıyor. Atlan yavaş ve ağır, cehennem ordularını Warhammer minyatürlerine benzetirken, ejderha hızlı ve çeviktir, klasik kıyametten uzak bir boyut hissettiren farklı bir deneyim sunar.

En iyi FPS kampanyalarının çoğu bu tür çeşitlilikte gelişir. Yarı ömrü 2 ve Titanfall 2 bunun için altın standartlarıdır ve Halo kısmen araç ve ayak dizileri karışımı nedeniyle katlanmıştır. Ancak, bunun kıyamet için işe yarayıp yaramayacağından emin değilim. Ebedi'de olduğu gibi, Dark Ages harika karmaşık bir atıcıdır - çekimler, kalkan fırlatmaları, papazlar ve acımasız yakın dövüş kombinasyonlarını bir araya getirirken her saniye tam dikkat gerektirir. Buna karşılık, mekanik ve ejderha dizileri anemik ve pratik olarak raylarda hissederler, savaş etkileşimleri o kadar sıkı kontrol edilirler ki neredeyse QTE'lere benziyorlar.

Call of Duty'de, bu tür senaryo dizilerinin mekanik karmaşıklığı ayak içi görevlerden çok uzak olmadığı için bir tank sürme veya çemberli bir silah gemisinden ateş etme geçişi çalışır. Bununla birlikte, karanlık çağlarda, Eddie Van Halen ile birlikte oynayan bir ortaokul gitar öğrencisine benzeyen oyun stilleri arasında açık bir körfez var. Doom'un çekirdek savaşının her zaman yıldız olacağını bilsem de, roketle çalışan bir Mech Punch ile dev bir iblis dövdüğümde, "sadece" çift namlulu bir av tüfeği kullanarak yere geri dönmemi istememeliyim.

Son oyun saatim, karanlık yaşların başka bir alışılmadık kisveye geçtiğini gördü, ancak biri çok daha sağlam bir temel üzerine inşa edildi. "Kuşatma", ID'nin sınıfının en iyisi silah oyununa odaklanan bir düzeydir, ancak Doom'un tipik olarak klostrofobik seviye tasarımını büyük bir açık savaş alanına açar, coğrafya dar ve geniş arasında sayısız yol ve savaş arenaları arasında değişir. Hedef, beş Gore portalını yok etmek, Call of Duty'nin çok amaçlı, sipariş içinde tam görevlerini yansıtmak, ancak bana bu haritanın büyük ölçeği ile açılış seviyesinin daha sıkı yolları Halo'nun iç ve dış ortamları arasındaki kontrastı çağrıştırıyor. Ve Halo gibi, buradaki yenilik, mükemmel çekirdek atıcı sistemlerine çok daha büyük alanlarda yeni bağlam verilmesidir. Arsenalinizdeki her silahın etkili aralığını yeniden düşünmelisiniz, ücret saldırınızı futbol saha uzunluğu mesafelerini kapatmak için kullanmalısınız ve kalkanı büyük boy tank toplarından ateşlenen topçuları saptırmak için kullanmalısınız.

Doom'un oyun sahasını genişletmenin dezavantajı, işlerin biraz odaklanamayabilir - kendimi boş yollardan geri izliyor ve döngüde buldum, bu da gerçekten tempoyu öldürüyor. Burada, karanlık yaşları, ejderhayı bir Banshee gibi karışıma dahil ederek Halo'ya yaklaşmak istiyorum; Bu savaş alanında uçabilmek, bir miniboss savaşına dalmadan önce ateşe yağmur yağmak, tempoyu korumaya ve ejderhayı deneyimle daha ayrılmaz hissettirmeye yardımcı olacaktır. Gördüğüm şeyin ötesinde böyle bir seviye varsa, çok mutlu olacağım.

Tam kampanyanın genel şeklinden bağımsız olarak, gördüklerimin çoğunun bir zamanlar seri için kötü davranan bir diriliş ve yeniden yorumlanması gibi hissettiğim için büyüleniyorum. İptal edilen Doom 4'ün çok azı halka açıklandı, ancak 2013'ten bir Kotaku raporu net bir resim çiziyor. "Çok sayıda senaryo set parçası vardı," dedi bir kaynak yayına "zorunlu araç sahnesi" de dahil olmak üzere. Tam olarak Atlan ve Dragon bölümlerinde var-Xbox 360 dönemi atıcılarının yenilik araç seviyelerini anımsatan mekanik olarak basit komut dosyası dizileri.

Noclip ile yapılan 2016 röportajında, ID Software'den Marty Stratton, Doom 4 "[Call of Duty] gibi bir şeye çok daha yakın olduğunu doğruladı. Çok daha sinematik, çok daha fazla hikaye. Çevrenizde çok daha fazla karakter, oyun boyunca birlikte olduğunuz daha fazla karakter." Bütün bunlar hurdaya çıkarıldı, bu kadar büyük bir kısmının karanlık çağlarda geri dönmesini gerçekten büyüleyici hale getirdi. Bu kampanya, büyük yatılı aksiyon setleri, tatlı bir şekilde işlenmiş sinemalar, çok daha geniş bir karakter kadrosu ve büyük irfan ortaya çıkacak.

Şimdi soru şu: Bu fikirler her zaman kıyamet için kötü bir uyum muydu, yoksa Call of Duty'a çok benzediklerinde sadece kötü bir uyum muydu? Taraftarlar bir zamanlar "Doom Call" ı korudukları için bir parçam şüpheci olmaya devam ediyor, ama aynı zamanda kimlik yazılımı fikrinden de heyecan duyuyorum, bu yaklaşımı şimdi kanıtlanmış modern Doom formülüne aşılayarak çalıştırıyor.

Karanlık Çağların Dövme, Kanlı Kalbi tartışmasız ayakta, silahlı savaşı olarak kalır. Bu demoda hiçbir şey merkez sahne olmayacağını öne sürmedi ve oynadığım her şey Doom'un çekirdeğinin başka bir fantastik yeniden icatını onaylıyor. Tek başına bir kampanyayı destekleyecek kadar güçlü olduğuna inanıyorum, ancak ID yazılımının açıkça başka tasarımları var. Birkaç stüdyonun yeni fikirlerinin mekanik olarak çok ince hissettirdiğine şaşırdım ve onların temiz havadan daha fazla kirletici gibi hissedeceklerinden endişeliyim. Ancak hala görülecek çok daha fazlası var ve sadece bu kırık demo görevleri bağlamsallaştırılacak. Ve bu yüzden 15 Mayıs'ta hevesle bekliyorum, sadece ID'nin rakipsiz silah oyununa geri dönmek için değil, merakımı tatmin etmek için. Doom: Karanlık Çağlar, 2000'lerin sonlarında iyi bir FPS kampanyası mı yoksa dağınık bir kampanya mı?